Αμιούν. Το κέντρο των ελληνορθοδόξων χριστιανών του Λιβάνου.

Αμιούν. Μια πόλη με 15.000 κατοίκους οι οποίο όλοι τους είναι ελληνορθόδοξοι. Αμιούν. Η μεγαλύτερη αποκλειστικά ελληνορθόδοξη πόλη όχι μόνο του Λιβάνου, αλλά και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Αμιούν. Μια πόλη αραβόφωνων κατοίκων με ελληνική ψυχή.Αμιούν - Αμ Γιούν. Η πόλη των Ελλήνων.
Μα ποιοι είναι αυτοί οι αραβόφωνοι ελληνορθόδοξοι που ζουν τόσο κοντά μας και που όμως εμείς δεν τους γνωρίζουμε; Τί να τους αποκαλέσουμε; Αραβόφωνους Έλληνες; Ορθόδοξους ιθαγενείς; Εξαραβισθέντες Έλληνες; Ετερόφωνους αδελφούς;
Ας δούμε όμως τί δηλώνει ο διάσημος φιλόσοφος και συγγραφέας Νασίμ Ταλέμπ ο οποίος κατάγεται από την Αμιούν:
«Η αρχική μου καταγωγή είναι από την Αμιούν, αλλά η οικογένειά μου από το 1890 δεν ζει εκεί πλέον παρά μόνο για διακοπές. Είναι η Ελληνορθόδοξη καρδιά της Λεβαντίνικης ενδοχώρας (είμαστε αυτοί που ο Καβάφης αποκαλεί Ελληνοσύροι ή, αυτοί που οι άνθρωποι αποκαλούν λιγότερο ποιητικά Αντιοχειανοί - και εγώ είμαι γαλλόφωνος Ελληνοσύρος (συρολιβανέζικο αίμα, αραβική λαλιά και ελληνική ψυχή)».
Μπορεί η εξήγηση που μας δίνει ο Νασίμ Ταλέμπ να είναι μια αλήθεια, αλλά όμως δεν είναι όλη η αλήθεια γιατί πολλοί από τους «Ελληνοσύρους» της Αμιούν και όλης της Μέσης Ανατολής όχι μόνο έχουν ελληνική ψυχή αλλά και ελληνικό αίμα. Οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους Ρουμ, δηλαδή Ρωμιούς, και είναι το απομεινάρι, η κληρονομιά, που άφησε πίσω της η ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μια κληρονομιά που είναι βαθιά ριζωμένη μέσα τους.
Οι 15.000 κάτοικοι της Αμιούν αποτελούν το ελληνορθόδοξο κέντρο ενός μεγαλύτερου ελληνορθόδοξου πυρήνα στην περιοχή της Κούρα. Ο πληθυσμός της περιφέρειας της Κούρα είναι περίπου 84.000 και το 65% αυτού του πληθυσμού είναι ελληνορθόδοξοι. Ως πρωτεύουσα της Κούρα, στην Αμιούν υπάρχουν ελληνορθόδοξα σχολεία και κολέγια, αλλά και πολύ κοντά σε αυτήν υπάρχει και το μοναδικό ορθόδοξο πανεπιστήμιο στο κόσμο, το Πανεπιστήμιο του Μπαλαμάντ.
Αν και απομονωμένοι από τον νεοελληνικό πολιτισμό, εντούτοις οι κάτοικοι της Αμιούν προσπαθούν να έχουν μια κάποια επαφή με την Ελλάδα και τους νεοέλληνες. ‘Eχουν καθιερώσει τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην πόλη τους και έχουν επίσης προχωρήσει στην διδυμοποίηση της Αμιούν με τη πόλη της Καλαμάτας.
Θα μπορούσε όμως να γίνουν περισσότερα από τη δική μας πλευρά ως νεοέλληνες για να επιτευχθεί μια περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεών μας με αυτούς τους ξεχασμένους Ρωμιούς αδελφούς μας. Είναι ντροπή μας να γνωρίζουμε όλες τις πανταχού φυλές της γης, και να αγνοούμε ότι εκτός από εμάς υπάρχουν και άλλοι Ρωμιοί σε αυτό το κόσμο. Ρωμιοί που ζουν απομονωμένοι μέσα στον Ισλαμικό Κόσμο που τους περικύκλωσε και το μόνο που θέλουν από εμάς είναι ηθική υποστήριξη και τίποτα άλλο.
Μέχρι να το πράξουμε αυτό, οι Ρωμιοί κάτοικοι της Αμιούν και της ευρύτερης περιοχής θα συνεχίσουν να έχουν, εκτός από το Θεό, τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες τους και τα μοναστήρια τους για να τους δίνουν παρηγοριά και δύναμη.
Στην Αμιούν υπάρχουν 11 ελληνορθόδοξες εκκλησίες και ένα ελληνορθόδοξο μοναστήρι που αντικατοπτρίζουν μια ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία που ακόμη ζει, ξεχασμένη από εμάς τους νεοέλληνες, αλλά ακόμη ζει. Ας τις γνωρίσουμε, ας τους γνωρίσουμε…

Από το NOCTOC

We are all Greeks

Η Ελλάδα είναι παντού. Στη μακρινή Κοστα Ρίκα, η ποδοσφαιρική ομάδα Grecia (Ελλάδα στα ισπανικά) που ιδρύθηκε το 1998 από συμπατριώτες μας δίνει τη δική της μάχη για διάκριση. Το κίνημα “we are all greeks” γιγαντώνεται. Πολίτες του κόσμου εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες κατά των μέτρων λιτότητας που ενισχύουν την οικονομική έφεση. Η Ελλάδα, ωστόσο έχει κάνει απόβαση προ πολλού σε κάθε γωνιά της υφηλίου με ευτυχώς καλύτερες αφορμές. Το ποδόσφαιρο σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεί τον ιδανικό τρόπο έκφρασης για έναν Έλληνα που δεν επιθυμεί να κόψει το ομφάλιο λώρο με την πατρίδα του.Στον Παναμά, ο πρόεδρος της πρωταθλήτριας Τσορίγιο είναι Έλληνας. Σε ακόμη μία χώρα της Κεντρικής Αμερικής, την Κόστα Ρίκα το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο.Η Γκρέσια (σ.σ.Ελλάδα στα ισπανικά) ιδρύθηκε το 1998 από συμπατριώτες μας που θέλησαν να ενισχύσουν σε ότι αφορά τα αθλητικά δρώμενα την πόλη της Αλαχουέλα. Η «Ελλάδα» αγωνίζεται στην Β΄ κατηγορία ενώ χρώματα της δεν θα μπορούσαν να μην είναι τα γαλανόλευκα.Έδρα της ομάδας είναι το «Εστάδιο Αλέν Ριτζιόνι» χωρητικότητας 4.000 θέσεων. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως στο ρόστερ του συλλόγου δεν συναντάμε κανένα ποδοσφαιριστή με καταγωγή από την Ελλάδα. Οι «Έλληνες» ή «Πούμα» όπως τους αποκαλούν φημίζονται για το φανατικό κοινό τους που δίνει δυναμικό παρών σε κάθε εντός έδρας ματς δημιουργώντας καυτή ατμόσφαιρα.Οι «Έλληνες της καρδιάς μας» όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τους παίκτες τους οι υποστηρικτές της Grecia, υπόσχονται νέες διακρίσεις θέτοντας ως στόχο την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία. Η Grecia μετέχει στον δεύτερη όμιλο της Β΄ κατηγορίας (Liga de Ascenso) καταλαμβάνοντας την κορυφή της βαθμολογίας μαζί με την Καρμελίτα. Είναι χαρακτηριστικό πως παραμένει αήττητη εντός έδρας.
ΠΗΓΗ: Sport24.gr

Ο Έλληνας που έγινε ήρωας των Αβορίγινων

Η πολιτειακή κυβέρνηση της Βικτώριας τίμησε 20 διακεκριμένους Αβορίγινες. Ανάμεσά τους ήταν και η Μέρλε Τζάκομος, σύζυγος του Έλληνα Αλικ Τζάκομος. Ακολουθώντας τα χνάρια του συζύγου της, τιμήθηκε γιατί προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην φυλή Γιόρτα - Γιόρτα των Αβορίγινων.
Σε ένα βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει με τίτλο "Ο Άνθρωπος Όλων των Φυλών" καταγράφεται η ιστορία του Άλικ Τζάκομος, ο οποίος αν και γεννήθηκε και πέθανε Έλληνας, εντούτοις αφιέρωσε τη ζωή του υπηρετώντας τους Αβοριγίνες, οι οποίοι τον τίμησαν δεόντως και όχι μόνο τον δέχτηκαν ως δικό τους αλλά, ουσιαστικά, τον ανακήρυξαν ηγέτη τους και για τους Αυστραλούς ιθαγενείς εξακολουθεί να είναι "θρύλος".
Ο Τζάκομος γεννήθηκε στη Μελβούρνη. Οι γονείς του κατάγονταν από το Καστελόριζο και μετανάστευσαν στην Αυστραλία αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το '22.
Παντρεύτηκαν στον ελληνορθόδοξο ναό του Ευαγγελισμού, στη Μελβούρνη και το 1924 έφεραν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, ένα αγόρι, το οποίο ονόμασαν Αλέξιο και αργότερα έγινε Άλικ. Μεγάλωσε μέσα σε ελληνικό περιβάλλον αλλά στην Αυστραλία επικρατούσε, τότε, κλίμα ξενοφοβικό και ρατσιστικό.
Πήγαινε στην ελληνική εκκλησία και το ελληνικό σχολείο και βοηθούσε την οικογένειά του στα "εστιατόρια" που άνοιγε σε διάφορες περιοχές της Μελβούρνης. Έζησε την μεγάλη κρίση του '30 και υπηρέτησε στις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν τέλειωσε ο πόλεμος έγινε... παλαιστής! Έτσι περιόδευε την Αυστραλία και έδινε αγώνες μαζί με τον θρυλικό Τζίμι Σάρμαν. Το πρόγραμμα περιελάμβανε και αγώνες πυγμαχίας, όπου οι Αβορίγινες ήταν ιδιαίτερα καλοί.
Σε μια εποχή που οι "λευκοί" Αυστραλοί δεν είχαν πάρε-δώσε με τους Αβορίγινες ο Τζάκομος πήγε κοντά τους, τους γνώρισε, τους αγάπησε και τους αφιέρωσε την ζωή του. Παντρεύτηκε την Μέρλε Τζάκομος, Αβορίγινα στην καταγωγή και μαζί ξεκίνησαν την εκστρατεία τους για να αποδοθεί δικαιοσύνη στους Αυστραλούς ιθαγενείς.
Ήταν ο μοναδικός μη ιθαγενής, με δική του οικογένεια Αβορίγινων που ζούσε μαζί τους και εργαζόταν για εκείνους. Εργάστηκε για την κοινωνική τους πρόνοια, για την απόκτηση δικαιωμάτων, για την ανάπτυξή τους, την υγεία τους, την μόρφωσή τους και τον αθλητισμό τους.
Κατέγραψε την ιστορία τους και τους μύθους τους, συγκέντρωσε πολύτιμο φωτογραφικό υλικό, τα τραγούδια τους, τις τέχνες τους.
Ο Τζάκομος δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι οι λευκοί μόλις και θεωρούσαν ανθρώπινα όντα τους ιθαγενείς και, ουσιαστικά τους εξόντωσαν.
Αγωνίστηκε για να τους αποδοθεί δικαιοσύνη και να πάψουν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Στις επαφές που είχε με την εξουσία τόνιζε πολλές φορές ότι η δυστυχία πολλών ιθαγενών ίσως οφείλεται και στο γεγονός ότι τα μέρη όπου ζούσαν είχαν πλούσια εδάφη σε ορυκτά και πλουτοπαραγωγικούς πόρους και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς.
Ακόμα και σήμερα όσοι επέζησαν ζουν εξαθλιωμένοι στο περιθώριο (με ελάχιστες εξαιρέσεις), παρά το γεγονός ότι η χώρα ευημερεί.
Ο Τζάκομος, εκτός των άλλων, αναγνώρισε νωρίς ότι οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας έχουν μια πολιτισμική ιστορία που προηγείται ή είναι παράλληλοι με αυτή των Ευρωπαίων και προσπάθησε να διασώσει ότι είναι δυνατόν.
Φυσικά, ποτέ δεν ξέχασε και την ελληνική καταγωγή του για την οποία ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος και την πρόβαλε σε κάθε ευκαιρία.
ΠΗΓΗ: nooz.gr/