Οι πεντηκοντόροι σχίζουν αργά την θάλασσα ωσάν να γλιστρούν πάνω σε μετάξι. Μέσα στα πλοία οι Φωκαείς άποικοι (από την Φώκαια της Ιωνίας στην Μικρά Ασία) που έχουν αφήσει την πατρίδα τους για να χτίσουν μια νέα αποικία, ταξιδεύουν προς την άγνωστη ακτή της δυτικής Μεσογείου (κάπου το 600π.Χ.).
Αρχηγοί της αποικίας είναι ο Πρότης και ο Εύξενος, δύο σημαίνοντες Φωκαείς που είχαν ακούσει για μια στεριά κάπου στην δύση που μοιάζει πολύ με την δική τους πατρίδα. Ο πλους είναι ήρεμος και μόνο τα δελφίνια που ακολουθούν τις πεντηκοντόρους ταράζουν την ηρεμία του ταξιδιού. Στο πλοίο τους ακολουθεί και μια γυναίκα, η Αριστάρχη, η ιέρεια της Θεάς Αρτέμιδας της Εφεσίας. Έχει μια αποστολή να φέρει εις πέρας. Η Θεά την διέταξε να πάρει μαζί της από το Αρτεμίσιο της Εφέσου (ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου), ένα από τα αγάλματά της και να το τοποθετήσει στον νέο της ναό που θα εγκαθιδρύσει στην αποικία. Και να την τώρα η Αριστάρχη κρατώντας σφιχτά στα χέρια της το άγαλμα της Εφεσίας Αρτέμιδος, ατενίζει το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου. Οι Φωκαείς είναι μέρες τώρα πάνω στα πλοία, αλλά γνωρίζουν ότι σε λίγο θα φανερωθεί μπροστά τους η νέα τους πατρίδα, όπως έχουν πει οι προηγούμενοι εξερευνητές και έμποροι στο πανελλήνιο μαντείο των Δελφών.
Αντικρίζουν μπροστά τους με χαρά την στεριά που τόσο προσμένανε. Η φλόγα που έχουν μέσα στο πλοίο τρεμοπαίζει, είναι η φωτιά που πήρανε από την πατρίδα τους, το άσβεστο πυρ με το οποίο θα καθαγιάσουν την αποικία. Όντως, μοιάζει με την πατρίδα τους. Μπροστά τους φαίνονται τρία νησάκια είναι οι Στοιχάδες νήσοι και από πίσω φαίνεται η Λιγυρική ακτή. Οι πεντηκοντόροι αράζουν στην παραλία, οι Φωκαείς πετάγονται από τα πλοία και τα σέρνουν έξω στην αμμουδερή παραλία. Κοιτάνε γύρω τους με περιέργεια το καινούριο περιβάλλον που τους φαίνεται πολύ οικείο. Ήδη σκέφτονται που θα χτίσουν το θέατρο, τους ναούς τους, το στάδιο, το λιμάνι, τα τείχη και ό,τι άλλο είναι αναγκαίο για την ζωή μιας πόλης. Οι Λίγυρες (Κελτικό φύλλο) που ζουν εκεί τους υποδέχονται με χαρά. Μιλάνε με τους Φωκαείς, αλλά αδυνατούν να καταλάβουν την βάρβαρη γλώσσα τους. Με τα νοήματα οι Λίγυρες δίνουν στους Φωκαείς να καταλάβουν ότι πρέπει να τους ακολουθήσουν. Τους πηγαίνουν στον βασιλιά τους, τον Νόννο. Αυτός με τη σειρά του, τους υποδέχεται εγκάρδια και καλεί σε συμπόσιο τον Πρότη και τον Εύξενο. Οι δύο Φωκαείς δέχονται με χαρά την πρόσκληση. Εκείνη την μέρα θα πάντρευε την κόρη του, την Γύπτιδα, με έναν από τους μνηστήρες.
Το συμπόσιο αρχίζει και οι δύο Φωκαείς κάθονται σε μια άκρη κοιτάζοντας τους συνδαιτυμόνες. Μπαίνει μέσα η πριγκίπισσα κρατώντας ένα μεγάλο κύπελλο με νερό. Αφού τους κοιτάει όλους καλά κατευθύνεται στον Πρότη και του δίνει το κύπελλο. Αυτό σήμαινε πως ήθελε αυτόν τον Ίωνα για άντρα της σύμφωνα με το τοπικό έθιμο .Ο Πρότης παίρνει έκπληκτος το κύπελλο από τα χέρια της και πίνει μια γουλιά. Ο Νόννος μαζί με το χέρι της κόρης του ,τού δίνει το δικαίωμα να χτίσει την αποικία. Η αποικία θα ονομαζόταν Μασσαλία και θα γινότανε η κοιτίδα όλου του δυτικού πολιτισμού. Η Αριστάρχη θα γινότανε η πρώτη ιέρεια της Εφεσίας Αρτέμιδος. Η Μασσαλία ονομάστηκε μετέπειτα Αθήνα της Δύσης. Από εδώ διαδόθηκε η άμπελος και το κρασί, η ελιά και το ελαιόλαδο, το θέατρο και η γραφή στην δυτική Ευρώπη. Η Μασσαλία σε λίγα χρόνια από την ίδρυση της, θα γίνει και αυτή μητρόπολη, ιδρύοντας πάνω από 50 αποικίες στις Λιγυρικές (Γαλλικές) και Ιβηρικές (Ισπανικές) ακτές.
Αίας ο Τελαμώνιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου