Άρθρο του Χρηστάκου Δόλοπα, στο περιοδικό «Ενδοχώρα».
Ο αρχηγός της ΜΙΤ (Τουρκική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών), στρατηγός Τεομάν Κομάν, στις 11 Φεβρουαρίου 1992, έκανε δημοσίως δηλώσεις εναντίον της τουρκικής κυβερνήσεως, στο θέμα της αντιμετωπίσεως των Κούρδων. Ο Τεομάν Κομάν κατηγόρησε ευθέως την κυβέρνηση συνασπισμού Ντεμιρέλ-Ινονού, ότι δείχνει ανοχή απέναντι στους Κούρδους. Οι κατηγορίες και οι δηλώσεις του έφεραν το αποτέλεσμα: στο τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου (21), άρχισε ο στρατός μία νέα γενοκτονία σε βάρος των Κούρδων, που μάλιστα συμμετείχαν στην κυβέρνηση, στηρίζοντάς την με 18 βουλευτές, που ανήκουν στο Εργατικό Κόμμα του Τουρκικού Κουρδιστάν (αρχηγός ο Αμπτουλλάχ Οτσαλάν).
Στην Τουρκία ζουν σήμερα οι απόγονοι του αρχαίου λαού των Καρδούχων, οι Κούρδοι, που αριθμούν 12.000.000 ή κατ’ άλλους 16.000.000, χωρίς ελευθερίες, χωρίς δικαιώματα, χωρίς το δικαίωμα για αυτοδιάθεση. Ζουν κάτω από σκλαβιά (απάνθρωπη μεταχείριση, βία, μετατοπίσεις, εκτοπίσεις πληθυσμιακές) και υφίστανται από το 1821 μία συνεχή γενοκτονία, διότι αν και Μουσουλμάνοι δεν αφομοιώνονται με τους Τούρκους. Όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Νεότουρκοι-Κεμαλικοί στην Τουρκία, παγιώθηκε η Παντουρκική-Παντουρανική ιδεολογία, που βασίζεται στη καταπίεση, αρχικά θρησκευτική, μετέπειτα γλωσσική και εάν υπάρχει αντίδραση, τότε εφαρμόζεται η γενοκτονία. Στη συνέχεια εφαρμόζεται η πολιτισμική γενοκτονία, με τελικό σκοπό την αφομοίωση.
Μετά την γενοκτονία των Αρμενίων, σειρά είχαν οι Έλληνες και από το 1922 οι 47 μικρές εθνότητες που κατοικούν στη Τουρκία και η κουρδική μειονότητα, που είναι πληθυσμιακά πολύ μεγάλη και δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί αυτοστιγμεί.
Ο Ντεμιρέλ, το 1991, είπε: «Η παραχώρηση δικαιωμάτων στους Κούρδους θα αποτελέσει την απαρχή της διαλύσεως της Τουρκίας, που έχει 27 εθνότητες».
Το 1986, το Πανεπιστήμιο της Βόννης (και ειδικά το Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν) έκανε μία εθνολογική έρευνα στην Τουρκία με εμπόδια, παρεμβάσεις και χωρίς βοήθεια από την τουρκική κυβέρνηση. Όμως οι Γερμανοί και οι ’γγλοι εθνολόγοι του Πανεπιστημίου της Βόννης βρήκαν στην Τουρκία να κατοικούν 47 εθνότητες, που δεν έχουν καμιά φυλετική-εθνική σχέση με τους Τούρκους, παρά μόνο με την γλώσσα, που τους την επιβάλλουν.
Θρησκευτικά, η πλειοψηφία των είναι Μουσουλμάνοι, αλλά έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες δοξαστικές από τους Τούρκους. Από πολιτιστικής πλευράς, μπορούμε να πούμε ότι έχουν την δική τους κουλτούρα και τα δικά τους ήθη, έθιμα και λαϊκές παραδόσεις, την δική τους μουσική, χορό και τραγούδια, που δεν έχουν καμία σχέση με τα Τουρκικά. Το 1914-19, στην Μικρά Ασία, Αρμενία, Κουρδιστάν, ο πληθυσμός ήταν 12.512.846 κάτοικοι. Στην Μ. Ασία οι Τούρκοι-Οθωμανοί ήσαν 1.802.697 και στις περιοχές Αρμενίας-Κουρδιστάν μόνον 30.500 σε σύνολο πληθυσμού 2.644.140 κατοίκων (τα στοιχεία από την Διάσκεψη Παρισίων Σεβρών). Δηλαδή οι Τούρκοι-Οθωμανοί ήσαν το 15% του πληθυσμού στην Μ. Ασία, που προσπαθεί σήμερα να εκτουρκίσει όλες τις άλλες εθνότητες.
Οι εθνολόγοι του Πανεπιστημίου της Βόννης, ανάμεσα στις 47 μικρές εθνότητες που κατοικούν στην Τουρκία, ανακάλυψαν και τους Ελληνόφωνους Μουσουλμάνους-Κρυπτοχριστιανούς, που κατοικούν στον Πόντο. Επίσης και τους Τουρκόφωνους Μουσουλμάνους Ελληνικής εθνικής συνειδήσεως. Μόνο το Ελληνικό κράτος ακόμη δεν τους έχει ανακαλύψει, διότι αρνείται την ύπαρξή των! Ίσως ακόμη η θέση της σημερινής Ελλάδος έναντι των Ελλήνων της Ρωμιοσύνης, που κατοικούν έξω από τα σημερινά της σύνορα, να στηρίζεται στις αποφάσεις των συντακτών του Συντάγματος της Επιδαύρου (Α΄ Εθνική Συνέλευση, 1 Ιανουαρίου 1822), που όριζαν τα κάτωθι: «Όσοι αυτόχθονες κάτοικοι της Επικράτειας της Ελλάδος πιστεύσουσιν εις Χριστόν, εισίν Έλληνες και απολαμβάνουσι άνευ τινός διαφοράς όλων των πολιτικών δικαιωμάτων».
Αργότερα ο Ι. Κωλλέτης λέγει: «δυνάμεθα να θέσωμεν διάκρισίν τινα, τίς έστιν Έλλην και τίς ουκ έστιν Έλλην». Αυτή είναι η αιτία που ο ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος εκδιώκεται από το δημόσιο (Τμηματάρχης του Υπουργείου Δικαιοσύνης και δικαστικός πάρεδρος), δεν ήταν αυτόχθονος Έλληνας, διότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά μετ’ ολίγον του ανεγνωρίσθη η Ελληνική υπηκοότης και και επανήλθεν στο Δημόσιο.
Το 1887 ο Ηπειρώτης ποιητής Κωνσταντίνος Κρυστάλλης καταφεύγει στην Ελλάδα διωκώμενος από τους Τούρκους. «Του κάκου ζητά από τους αρμόδιους να τον βοηθήσουν να σπουδάσει, του κάκου ζητά την Ελληνικήν ιθαγένειαν». Το πρόβλημα που συνάντησαν ο Παπαρρηγόπουλος και ο Κρυστάλλης ήταν, ότι αν και Έλληνες Χριστιανοί ήσαν ετερόχθονες «νεήλυδες» δηλαδή Ρωμαίοι Έλληνες (Ρωμιοί) και όχι αυτόχθονες Έλληνες πολίτες του Ελληνικού κράτους, δεν έλαβαν μέρος στο κατά των Τούρκων αγώνα μέχρι το 1829 και δεν εγκαταστάθηκαν μέχρι το 1837 στο Ελληνικό κράτος, ως εκ τούτου δεν είχαν τα ίσα δικαιώματα με τους αυτόχθονες.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι και η εδαφική επέκταση της Ελλάδας, αυτήν την θέση περί Ελλήνων και Ρωμαίων Ελλήνων (Ρωμιών) την έθεσαν σε αχρηστία. Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922, όμως, την επανέφερε στο προσκήνιο. Οι πληθυσμιακές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έγιναν βάσει θρησκείας και όχι βάσει της εθνικής συνειδήσεως. Μεγάλος χαμένος μόνο ο Ελληνισμός, αφού έφυγαν από την Ελλάδα 400.000 Μουσουλμάνοι, πολλοί από τους οποίους ήσαν Έλληνες καθαρής εθνικής συνειδήσεως (Βαλλαχάδες της Κοζάνης, Ιωαννίτες Ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι της Ηπείρου, οι Βλαχόφωνοι Μουσουλμάνοι «Μεγγλενίτες» που κατοικούσαν στην Αλμωπία, αλλά και πιο νωρίς όταν έφυγαν από την Κρήτη και οι εξισλαμισμένοι Τουρκοκρητικοί που κατοικούν σήμερα στην Τουρκία, στην Συρία (Χαμιντιέ) και στην Λιβύη (στην Τουρκία το 1914-19 αριθμούσαν 53.926).
Σ’ αυτούς τους εξισλαμισμένους Έλληνες φύτευσαν οι Τούρκοι εθνική συνείδηση, αλλά και το μίσος απέναντι στην Ελλάδα που τους απαρνήθηκε. Από την Τουρκία το 1922 έφυγαν 1.500.000 Έλληνες που σαν πρόσφυγες μετοίκησαν στην Ελλάδα και λιγότεροι μετοίκησαν στην Σοβιετική Ένωση, στην Βουλγαρία, Ρουμανία και λιγοστοί σαν Μετανάστες κατέφυγαν στην Αμερική.
Το 1914-15 στην Μικρά Ασία κατοικούσαν οι κάτωθι:
α) Έλληνες: Χριστιανοί Ορθόδοξοι 2.568.351, Διαμαρτυρόμενοι 5.500, Χριστιανοί Καθολικοί 18.000, Μελχίτες 14.461, Έλληνες πολίτες 54.004. Σύνολον 2.660.316
β) Χριστιανοί ακαθόριστης εθνότητας: Κόπτες 2.379, Δυτικοί Λατίνοι 7.640. Σύνολον 10.019
γ) Αρμένιοι: Γρηγοριανοί 617.457, Καθολικοί 11.653, Διαμαρτυρόμενοι 8.158. Σύνολον 637.268
δ) Αθίγγανοι: 74.221
ε) Εβραίοι (Ιουδαίοι): 56.970
στ) Τούρκοι-Οθωμανοί: 1.802.697
ζ) Μουσουλμάνοι Σλάβοι: 64.462 (βόσνιοι, ερζεγοβίνιοι)
η) Διάφοροι Ευρωπαίοι: 30.397
θ) Μουσουλμάνοι Τάταροι: 68.487
ι) Πέρσες (Σιϊτες): 10.051
ια) Κούρδοι: 119.834
ιβ) Κιρκάσιοι: 433.582
Σύνολον 2.660.701
ιγ) Μουσουλμανοφανείς ή Τουρκοφανείς Έλληνες και Φρυγοπελασγοί: - Κρήτες 53.923- Γιουρούκοι 1.291.861- Ερυθρίνοι (Κιζίλ-Μπάς) 384.834- Δερβίσιοι 173.825- Λύκιοι 95.000- Πισίδες 85.000- Λυκάονες 70.040- Πάμφυλοι 90.004- Γαλλογραικοί 95.000- Τροκμηνοί 95.000- Ίσαυροι, Καππαδόκες 225.000- Βιθυνοί 200.000- Μεσοχαλδηνοί 80.000- Λαζοί 125.000- Σαννοί 303.955- Κόλχοι, Αβασγοί 210.510- Γεωργιανοί 55.000- Ανσαρίτες 64.000- Ζεϊμπέκοι (Θράκες) 39.880- Αλβανοί 5.300- Πομάκοι (Θράκες) 85.823
Σύνολον 3.828.958
ιδ) Σύριοι Αραβόφωνοι:- Χριστιανοί ορθόδοξοι 27.513- Μαρωνίτες 8.314- Ιακωβίτες 15.481- Χαλδαίοι 16.434
Σύνολον 67.741 Γενικό σύνολο πληθυσμού Μ. Ασίας 9.865.003.
Εκτός από τους 2.660.316 Έλληνες Χριστιανούς, υπήρχαν και 500.000 περίπου Κρυπτοχριστιανοί, που συγκαταλέγονται στους Μουσουλμανοφανείς πληθυσμούς.
Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων έκανε ειδική μνεία γι’ αυτούς και όριζε ειδική πρόνοια που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Οι περισσότεροι Κρυπτοχριστιανοί κατοικούσαν στον Πόντο, δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τον Μωαμεθανισμό, διότι σύμφωνα με τον οθωμανικό κώδικα υπήρχε η ρητή διάταξη που όριζε την ποινή του θανάτου για τους Χριστιανούς που γίνονταν Μουσουλμάνοι και αργότερα επέστρεφαν στην παλιά τους πίστη. Επίσης ο οθωμανικός κώδικας όριζε ότι τα παιδιά Χριστιανού και Μωαμεθανής δεν επιτρέπετο να γίνουν Χριστιανοί. Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο, οι Τούρκοι υποχρεώθηκαν να δεχτούν την αποκατάσταση των Κρυπτοχριστιανών ως Χριστιανών. Στον Πόντο ορίστηκαν επιτροπές που θα έκαναν την μεταγραφή τους. Επειδή όμως προσήλθαν πάρα πολλοί που δήλωναν ότι είναι Χριστιανοί και άλλαζαν τα ονόματά τους σε Χριστιανικά, οι Τούρκοι, για να αποτρέψουν αυτό το φαινόμενο, περιόρισαν τον χρόνο της μεταγραφής, ενώ οι επιτροπές χρονοτριβούσαν εσκεμμένα και δεν έκαναν δεκτές χιλιάδες αιτήσεις. Όταν έληξε ο χρόνος μεταγραφής των Κρυπτοχριστιανών σε Χριστιανούς, παρά τις διαμαρτυρίες, οι επιτροπές έκλεισαν και απαγορεύτηκαν οι μεταγραφές διότι δεν εδόθη καμμιά χρονική παράταση.
Το 1899 και το 1902, στο Βιλαέτι της ’γκυρας και στην περιοχή Ακ-Ντάγκ-Μάντεν, 1000 Κρυπτοχριστιανοί, που ονομάζοντο Σταυριώτες, διακήρυξαν πως είναι Χριστιανοί δημοσίως, αρνήθηκαν τα Μουσουλμανικά ονόματά τους και αρνήθηκαν να γράψουν τα παιδιά τους με Μουσουλμανικά ονόματα. Οι Τούρκοι αντέδρασα, όχι μόνο δεν τους αναγνώρισαν σαν Χριστιανούς αλλά συνέλαβαν και 19 προκρίτους που τους φυλάκισαν-εξόρισαν.
Το 1918 (στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας) ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως-Κολονίας Πολύκαρπος διαμαρτύρεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ότι λόγω των Τουρκικών πιέσεων οι Χριστιανοί κατά χιλιάδες αλλαξοπιστούν για να γλυτώσουν (περιοχές Σαμψούντας, Τοκάτης). Ο Μητροπολίτης Αμισσού Καραβαγγέλης (Μακεδονομάχος) το 1925 πληροφορεί το Υπουργείο Εξωτερικών ότι στην Σινώπη το 1918 οι κάτοικοι δύο χωριών για να γλυτώσουν τις σφαγές αλλαξοπίστησαν. Το 1925 η Μικτή Επιτροπή ανταλλαγής πληθυσμών (Έλληνες-Τούρκοι) αρνήθηκε σ’ αυτούς τους κατοίκους των δύο χωριών να έλθουν στην Ελλάδα, διότι εγγράφησαν πλέον σαν Τούρκοι (αριθμός εγγράφου 2.153).
Το 1928 υπήρχαν καταγγελίες προς το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών πως στην περιοχή Ματσούκας εξισλαμίζουν τους κατοίκους με τη βία. Το 1948-49 οι Κρυπτοχριστιανοί του Πόντου μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου ζητούν να έλθουν στην Ελλάδα. Υπάρχει όμως η Ελληνοτουρκική φιλία και το Ελληνικό κράτος δεν κάνει το αίτημά τους αποδεκτό.
Το 1922-23 οι Κρυπτοχριστιανοί του Πόντου δεν ήλθαν στην Ελλάδα. Το εμπόδιο ήταν ότι είχαν ταυτότητες με Τουρκικά ονόματα και είχαν Τουρκική καταγωγή.
Το 1914-1919 στο βιλαέτι Τραπεζούντος κατοικούσαν:
- Έλληνες ορθόδοξοι 404.633- Μεσοχαλδηνοί 80.000- Κόλχοι (Μιγγρελοί) 50.000- Σάννοι 180.000- Λαζοί 120.000- Κιρκάσιοι, Αππαϊτες, Αβασγοί 79.000- Τούρκοι-οθωμανοί 188.521- Ιουδαίοι 400- Αρμένιοι 46.000- Αθίγγανοι 5.000- Γεωργιανοί 55.000Σύνολον 1.208.554
Στο θέμα Σεβάστειας:
- Έλληνες Χριστιανοί 180.000- Κόλχοι (Μιγγρελοί) 60.000- Ερυθρίνοι (Κιζίλ-Μπάς) 279.834- Γιουρούκοι (Παφλαγόνες, Χάλυβες) 86.000- Αφσάροι (Ίσαυροι-Καππαδόκες) 25.000- Κιρκάσιοι, Αππαϊτες, Αβασγοί 70.000- Κόπτες 400- Αρμένιοι 170.433- Ιουδαίοι 400- Τροκμηνοί 15.000- Τάταροι 20.000- Τούρκοι-οθωμανοί 150.433
Σύνολον 1.057.500
Στο βιλαέτι Αγκύρας:- Έλληνες Χριστιανοί 107.798- Ερυθρίνοι (Κιζίλ-Μπάς) 55.000- Γιουρούκοι 85.000- Αφσήροι 100.000- Γαλλογραικοί 150.000- Δερβίσες 49.500- Τροκμηνοί 100.000- Αρμένιοι 94.200- Ιουδαίοι 478- Αθίγγανοι 2.424- Ευρωπαίοι 400- Τούρκοι-οθωμανοί 129.732
Σύνολον 874.532
Στο βιλαέτι Κασταμονής:
- Έλληνες ορθόδοξοι 134.919- Γιουρούκοι (Παφλαγόνες, Χάλυβες, Λύκιοι) 240.503- Σάννοι (Τσάννοι) 123.955- Κόλχοι (Μιγγρελοί) 100.510- Κιρκάσιοι, Αππαϊτες, Αβασγοί 40.000- Τούρκοι-οθωμανοί 112.915- Αρμένιοι 2.647- Βιθυνοί 260.000- Κόπτες 2.079- Αθίγγανοι 1.875- Ιουδαίοι 1.300
Σύνολον 960.709
Στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου κατοικούσαν 4.101.286, από τους οποίους οι 827.350 ήσαν Έλληνες Χριστιανοί, οι 581.601 ήσαν Τούρκοι και οθωμανοί, οι 233.270 Αρμένιοι Χριστιανοί, Τάταροι και Κιρκάσιοι μέτοικοι, 209.000 Αθίγγανοι, 9.299 Ιουδαίοι, 2.578 Ευρωπαίοι, 400 λοιπές εθνότητες, 2.237.788 Μουσουλμανοφανείς ή Τουρκοφανείς.
Το 1876 σύμφωνα με την μελέτη του Έλληνα προξένου στην Τραπεζούντα (που στέλνει στον Υπουργό Εξωτερικών Κοντόσταυλο) και σύμφωνα με ευρωπαϊκές στατιστικές στον Πόντο κατοικούσαν:
α) Θρησκευτικά
- Μουσουλμάνοι 470.000
- Χριστιανοί 190.000
- Γρηγοριανοί Αρμένιοι 40.000
- Καθολικοί Αρμένιοι 20.000
- Διαμαρτυρόμενοι 1.000
- Κιρκάσιοι 47.000
Σύνολο: 768.000
β) Γλωσσικά
- Τουρκόφωνοι 390.000
- Ελληνόφωνοι 230.000
- Λαζοί 30.000
- Αρμένιοι 50.000
- Κούρδοι 21.000
- Κιρκάσιοι 47.000
Σύνολο: 768.000
γ) Εθνολογικά
- Τούρκοι-οθωμανοί 192.000
- Έλληνες 330.000
- Αρμένιοι 50.000
- Κούρδοι 21.000
- Τροκμηνοί-Τσεκμίδες 48.000
- Κιρκάσιοι 47.000
- Τσεπίδες 30.000
- Λαζοί-Αδελάδες 50.000
Σύνολον 768.000
Το 1914 επίσημη στατιστική (Οικουμενικού Πατριαρχείου) έλεγε:
- Έλληνες Χριστιανοί 696.495
- Μωαμεθανοί 1.006.000
- Αρμένιοι 60.000
- Διαμαρτυρόμενοι 5.000 Θρησκευτικό σύνολο: 1.767.495
- Έλληνες 925.000
- Τούρκοι 773.000
- Αρμένιοι 60.000
- Ευρωπαίοι 5.000 Εθνικό σύνολο: 1.767.000
Σύμφωνα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκτός από τους 696.495 Χριστιανούς Ορθόδοξους υπήρχαν 43.000 Κρυπτοχριστιανοί και 190.000 Μωαμεθανοί. Στο συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι, οι Τούρκοι καθόριζαν εγγράφως πως οι Έλληνες κάτοικοι του Πόντου ήσαν μόνο 200.000. Αλλά όταν ο Νεότουρκος Κιαμήλ Μπέης, ήταν πρωθυπουργός είδε να εκλέγονται 7 Έλληνες βουλευτές (100.000 Τούρκοι για κάθε βουλευτή). Αργότερα όμως, οι Τούρκοι θέλοντας να δικαιολογήσουν την γενοκτονία που είχαν εφαρμόσει στους Έλληνες, μείωναν τον αριθμό ώστε μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζεται η γενοκτονία (μέχρι την ημερομηνία γραφείς του παρόντος άρθρου).
Σήμερα στον Πόντο, υπάρχουν οι Ελληνόφωνες περιοχές Τόννας, Ματσούκας, Όφρυος. Πλήρη στοιχεία δεν υπάρχουν, αλλά με μέτριους υπολογισμούς οι Ελληνόφωνοι και οι Τουρκόφωνοι Μουσουλμάνοι Κρυπτοχριστιανοί, που έχουν ελληνική συνείδηση, στον Πόντο, υπερβαίνουν το 1.000.000. Έχουν τα Ελληνικά ήθη και έθιμα, την ελληνική λαϊκή παράδοση, τον ελληνικό πολιτισμό και κουλτούρα, καθημερινά στην πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν την ποντιακή ντοπιολαλιά, έχουν την ίδια μουσική, τον χορό και τα ίδια τραγούδια με τους αδελφούς τους που κατοικούν στην Ελλάδα και στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Στον Πόντο, όπου η Τόννα είναι η αρχαία Θοανία, το Ισκεντερλί, το Αλεξανδρινό, η Σαμψούντα , η Αμισός, στα χωριά όπου κατοικούν οι Ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι, αμιγώς χωρίς προσμίξεις μ’ άλλους πληθυσμούς, στις περιοχές Ματσούκας και Όφρυς κατά την πολιτισμική γενοκτονία, αλλάχτηκαν όλα τα Ελληνικά ονόματα των χωριών και περιοχών, κατέστρεψαν τις εκκλησίες αν και ήσαν ερειπωμένες και εξαφάνισαν κάθε τι που θυμίζει Ελληνικό στοιχείο.
Ακόμη και σήμερα κατοικούν Τσαρκαλήδες στην Μπάφρα, στην Σαμψούντα, στην Τοκάτη, στο Ερζερούμ και στην Θεοδοσούπολη. Οι Τσαρκαλήδες είναι οι Πόντιοι που τον 17ο αιώνα αναγκάσθηκαν από τους Τούρκους να μιλούν την Τουρκική γλώσσα. Το 1829 ίδρυσαν στην περιοχή της Τσάλκας κοντά στην Τυφλίδα (Γεωργία) 43 Ελληνικά χωριά τους. Είναι οι Τουρκόφωνοι Χριστιανοί, που το 1974 ζητούσαν την άδεια από την Σοβιετική Ένωση να έλθουν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν τους Τούρκους που είχαν εισβάλει στην Κύπρο.
Σήμερα στον Πόντο οι Ελληνόφωνοι τονίζουν δημόσια «Εμείς είμαστε Ρούμτσοι, Έλληνες σαν εσάς», διευκρινίζουν ότι δεν είναι Τούρκοι, αν και Μουσουλμάνοι, αλλά Έλληνες γηγενείς. Αρκετοί μάλιστα λένε «δεν είμαστε Χριστιανοί μα ούτε και Μουσουλμάνοι. Ευρισκόμαστε πάνω σε μια γέφυρα με κομμένες τις άκρες της. Αν και Έλληνες δεν έχουμε καμιά επαφή με τους Χριστιανούς γιατί τα αδέλφια μας έφυγαν, ενώ με τους Τούρκους δεν θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση». («Έλληνοι είμαστε, ούτε χριστιανοί ούτε μουσουλμάνοι»).
Το 1923 όταν κατέφυγε στην Ελλάδα ο Αντικεμαλικός Ντεμάλ Νουζιέ (σύμβουλος του Σουλτάνου), μέσα από 47 σελίδες καταγγέλλει την γενοκτονία που εφάρμοσαν οι Νεότουρκοι στον Ελληνισμό της Μ. Ασίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ με τους Τσέτες του από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Αύγουστο προέβη σε σφαγές και εκτοπίσεις. Μόνο στην περιοχή της Μπάφρας 6.000 Χριστιανοί κάηκαν μέσα στις εκκλησίες σε μία νύχτα. 1.280 επίσημοι-πρόκριτοι στον Πόντο θανατώθηκαν.
Η έκθεση του Ντεμάλ Νουζιέ (47 σελίδες) ευρίσκεται αραχνιασμένη και σκονισμένη σ’ένα συρτάρι μιας Δημόσιας Ελληνικής υπηρεσίας. Η Ελλάδα θέλει να εφαρμόσει μια επιθετική εξωτερική πολιτική, η Τουρκία φωνάζει για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Μουσουλμάνων της Ελληνικής Θράκης και για τα δικαιώματα αυτοδιαθέσεως των τουρκοκυπρίων, εμείς όμως ακόμα ξεχνούμε και την ύπαρξη των σκλαβωμένων και ξεχασμένων αδελφών μας στην Τουρκία.
1.500.000 Ελληνόφωνοι και Τουρκόφωνοι Μουσουλμάνοι και Κρυπτοχριστιανοί προσμένουν ένα χαμόγελο από την Μάνα Ελλάδα και λίγο ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου