ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΑΥΤΟ;
Ασχοληθήκαμε ήδη συστηματικώς με μία πλειάδα μουσουλμανοφανών λαών τής Τουρκίας: Λαζοί, Μεσοχαλδηνοί, Σαύννοι, Κόλχοι, Αβασγοί, Γιουρούκοι, Κιρκάσιοι, Ίβηρες, Ίσαυροι, Γαλλογραικοί, Λύκιοι, Γεζίτες, Καππαδόκες, Κηζηλμπασήδες, Πισίδες, Λυκάονες, Πάμφυλοι, Βιθυνοί τουρκοφανείς, Ζεϊμπέκοι, Πομάκοι τής Μικράς Ασίας, κρυπτοχριστιανοί της Λαμψάκου… Εξ όλων αυτών, ΜΟΝΟΝ οι Γεζίτες είναι ΜΗ Ελληνικής καταγωγής!
Έχετε ακούσει για τους Δερβίσες; Αυτοί, υπήρξαν παραφυάς του Ελληνικού χριστιανικού τάγματος των Ικετών Μοναχών. Είναι απόγονοι Νεστοριανών Ελλήνων και άλλων αιρετικών Ελλήνων, επίσης. Το τάγμα των Μεβλεβήδων και το τάγμα των Μπεκτασήδων.
Ο Μεβλανά Τζελαλεδδίν Ρουμ, υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών τού τάγματος των Μεβλεβήδων. Περί του Τζελαλεδδίν Ρουμ, δεν είναι γνωστό τίποτε, αλλά είναι βέβαιον ότι η μητέρα του ως και η σύζυγός του, η κυρά - Κατούν, ήσαν Ελληνίδες. Ο Τζελαλεδδίν, μετά τις ήττες των Ελληνικών στρατευμάτων, απέτρεψε απειληθείσα σφαγή Χριστιανών ως εξής: «Κατά τινα Παρασκευήν, ευθύς ως έμαθε την μελετωμένην σφαγήν, μετέβη εις τέμενος (τζαμίον) εν ώ θα ετέλει το προσκύνημα αυτού ο Ηγεμών τής χώρας. Τού Ηγεμόνος ελθόντος και συγκεντρωθέντος πλήθους πιστών, ο πατήρ τού Τζελαλεδδίν ονομαζόμενος Μπεχαρεδδίν, απευθυνόμενος προς την ομήγυριν ηρώτησεν: «Ο Θεός είναι Κύριος όλων ή μόνον των μουσουλμάνων;» Οι παριστάμενοι με μια φωνή απήντησαν: «Κύριος όλων». Τότε ο Μπεχαρεδδίν, στρεφόμενος προς τον Ηγεμόνα, είπε: «Εν τίνι δικαιώματι άρα απεφασίσατε την εξολόθρευσιν των ΜΗ μουσουλμάνων;» Και απετράπη μεν η σφαγή, αλλ’ ηναγκάσθη να φύγη ο Μπεχαρεδδίν, ίνα μη φονευθή υπό τού εξαγριωθέντος Ηγεμόνος. Τόσιν δύναμιν και συμπάθειαν απέκτησεν ο Τζελαλεδδίν εν τω Βασιλείω τού Ικονίου ή των Ελλήνων (Ρουμ), ώστε, ότε ο Σελτζούκος Σουλτάνος Αλαεδδίν Γ’, άτεκνος, απεφάσισε να εκλέξη και υποδείξη προ του θανάτου αυτού τον Διάδοχον τού Θρόνου, οι μεγιστάνες και ο λαός εξ Ελλήνων συγκροτούμενος, εκηρύχθησαν υπέρ τού Τζελαλεδδίν και αυτόν εζήτησαν ως διάδοχον. Αλλ’ ο Σουλτάνος εξέλεξε και υπέδειξε τον Τούρκον φύλαρχον Ερτογρούλ, όστις απέθανε προ τού Σουλτάνου (!) Αλαεδδίν…». (Γεωργίου Κλ. Σκαλιέρη, Λαοί και Φυλαί της Μικράς Ασίας σ. 137-138).
Ο Μεβλανά - Τζελαλεδδίν είχε αρκετές γνώσεις τής Ελληνικής και στο ποίημά του «Μπουγιούκ ντιβάν» (στην περσική γλώσσα) στο στοιχείο «Σιν» χρησιμοποίησε ελληνικές λέξεις. Απέδιδε υψηλότερη θέση στον «εν Αγίοις Προφήτην Ιησούν» από την απλή θέση τού προφήτου. Κοινή παράδοση - Ελληνική και Τουρκική - που διασώζεται, βεβαιοί ότι οι Μεβλεβήδες είχαν φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες Μοναχούς Χριστιανικής Μονής που ευρίσκετο κοντά στο Μουσουλμανικό Μοναστήρι του Ικονίου!..
Το άλλο τάγμα των Δερβισών, είναι το τάγμα των Μπεκτασήδων. Πρόκειται για την εξέλιξη τής χριστιανικής αιρέσεως των Ευνομιανών (τουρκ. Μπεκτάς = εύνομος, ίσος). Αυτοί, όπως και οι Μεβλεβήδες, είχαν εξαπλωθή στην Κεντρική Μικρά Ασία - την Λυκαονία (Ικόνιο), Γαλλογραικία (Άγκυρα), Πισιδία - και όπως οι Μεβλεβήδες, υπήρξαν φιλικοί προς τους Ορθοδόξους Έλληνες. Στον δήμο των Οχρών (Χατζή Μπεκτάς) ο εκεί τεκές των Μπεκτασήδων ελέγετο ότι ήταν πριν, το αρχαιότατο Μοναστήρι τού Αγίου Χαραλάμπους, ο οποίος κατά τους ντόπιους Ορθοδόξους ήταν το ένα και το αυτό πρόσωπο, με ιδρυτή τού Τάγματος των Δερβισών, Χατζή Μπεκτάς. Οι Μπεκτασήδες εξηγέρθησαν επανειλημμένως κατά των Οθωμανών. Το 1361 εστασίασαν με τους Αχήδες (Σπαχήδες, απογόνους των γηγενών ευπατριδών γαιοκτημόνων, των Ιππέων) καθώς και τα έτη 1607, 1622 και 1651.
Το «θηρίον τής Ηπείρου», ο Αλή Πασάς Τεπελενλής υπήρξε γόνος Δερβίσηδων και υπεστήριξε την εξάπλωση τού Μπεκτασικού Τάγματος. Είναι γνωστός ο σεβασμός που έτρεφε προς τον Εθναπόστολο τού Ελληνισμού, τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον οποίο εφιλοξένησε στην οικία του στο Τεπελένι και εφόνευσε πολλούς για τον απαγχονισμό τού πατρο-Κοσμά τον οποίο - ο Αλή, και αυτό είναι το παράδοξο - ανεκήρυξε Άγιο! Ο Αλή Πασάς έδωσε διαταγή να συλλεγούν τα λείψανα τού ιερομάρτυρος αυτού τού Χριστιανισμού, και τα δώρησε σε Μοναστήρι, το οποίο ιδρύθηκε με δικές του δαπάνες!
Οι Δερβίσες, όπως προαναφέραμε, εξηγέρθησαν επανειλμμένως κατά τής Οθωμανικής κυριαρχίας εν συνεννοήσει και συνεργασία πάντοτε με τους Έλληνες Χριστιανούς Ορθοδόξους. Σπουδαιότατη ήταν η εξέγερση που έγινε κατά τον ΙΕ’ αιώνα, γνωστή υπό το όνομα «Στάσις τού Δεδέ - Σουλτάν», ο οποίος σταυρώθηκε στην Έφεσσο, αφού προηγουμένως είχε κατασταλή η εξέγερση. Άλλη εξέγερση των Δερβισών σημειώθηκε κατά τον ΙΖ’ αιώνα αλλά κι αυτή κατεστάλη μετά από μακρούς αγώνες. Επίσης, εξηγέρθησαν οι Δερβίσες κατά την περίοδο τής βασιλείας τού Αβδούλ Χαμίτ, αφού αντέδρασαν κατά τού Κομιτάτου «Ένωσις και Πρόοδος» το 1909 στην κωνσταντινούπολη και το 1910-1911 στο Ικόνιο και στην Άγκυρα. Αντιστάθηκαν επίσης κατά των Κεμαλικών οι οποίοι θεωρούσαν την Λυκαονία χώρα εχθρική προς τον τουρκισμό και προέβησαν στην κατάργηση των Δερβισικών Ταγμάτων. Οι Δερβίσες, όπως έγραψε ο Χαμδή Βέης, Γενικός Διευθυντής τού Αυτοκρατορικού Μουσείου τής Κωνσταντινουπόλεως (1837) είναι μοναχοί, που εμπνέονται από την διδασκαλία τού Χριστού, από την οποία εμπνέονται και οι Χριστιανοί Μοναχοί, κήρυκες τού δόγματος τής αγάπης.
Να συμπληρώσουμε τέλος, ότι στις πόλεις Αλατζά και Μαμασό τής Καππαδοκίας, εκ τής οποίας κατάγεται ο Άγιος Μάμας, βρέθηκαν Εκκλησίες που εχρησιμοποιούντο και από τους Χριστιανούς και από τους μουσουλμάνους, για θρησκευτικούς σκοπούς. Ακόμη κι ο τεκές τού Νασρεντίν ή Νουσρεντίν στα Ζήλα (Ζήλε) τού Πόντου, ήταν τόπος προσκυνήματος των Ορθοδόξων, οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν ο τάφος των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων της Σεβαστείας! Ελέγετο Κηρκλάρ Τεκές (τεκές των 40) και ήταν παλαιός Χριστιανικός Ναός με το ίδιο όνομα…
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΕΣΧΑΤΗ ΓΡΑΜΗ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου